Java rosonere për të mbetur e mrekullueshme, duhet të mbyllet me një fitore të bukur sot ndaj Leçes. Në kampionat, duhen pikët për të rinisur garën për një kualifikim në Champions League e ardhshme: duhet të fillojmë sërish të vrapojmë edhe në Seria A, të të kemi urinë e kompeticioneve evropiane edhe kur nuk dëgjohet melodia e famshme.
Për San Siron do të jetë fantastike sot që të përqafojë sërish këtë skuadër, pas kalimit në gjysmëfinalen e kompeticionit më të lartë europian. Këto kanë qenë ditë plot emocione: ëndrra vazhdon, falë një Klubi, një tekniku dhe një grupi që kanë punuar në mënyrë perfekte. Nuk do të doja t’i rikthehesha klimës së turpshme të krijuar nga Napoli, edhe sepse iu kthye si bumerang. Ditët e fundit ka qenë zbavitëse të rilexoja vendimet e të dyshuarve të zakonshëm, sipas të cilëve Milani ishte një skuadërzë, e cila kishte mashtruar veten pas një fitoreje dërrmuese 0-4 në kampionat (të dhëna vetë nga kundërshtarët, tha dikush, si p.sh. në bilardo kur humbet me qëllim për të mashtruar rivalin). Ishte bukur të dëgjoja përsëri profetin e Barit të vjetër: që vazhdon të flasë keq për Leaon dhe këtë skuadër. Negacionizmi për Milanin nuk i ka munguar asnjëherë, por ai sjell fat dhe rruga është e pabesueshme: vend i dytë, Skudeto, gjysmëfinalet e Champions League. Dhe më e mira nuk ka ardhur ende. Të ëndërrosh nuk kushton asgjë, aq më tepër kur ke historinë e këtij Klubi.
Kalimi i turit do të sjellë në arka edhe 20/25 milionë të tjera: plaçkë që do të na mundësojë madje të arrijmë break even. Rezultat i çmendur. Para që duket se përfaqësojnë një asist të madh për rinovimin e Leaos. Edhe të martën u tregua se ishte lojtar i një niveli superior. Kjo është arsyeja pse portugezi meriton një përpjekje shtesë, meriton një përjashtim. Do të bëhej fjalë një investim, nga pikëpamja sportive, por edhe me fitim të ardhshëm ekonomik. Me një kontratë më të gjatë, vlera e tij do të rritet ndjeshëm. Të shpresojmë që historia të ketë një përfundim pozitiv në javët e ardhshme dhe që Rafa ta përfundojë sezonin si bëri në atë të fundit: domethënë si fenomen.
Një tjetër top player Milani e ka në portë: Maignan ka arritur nivele shumë të larta edhe në Evropë. Ndoshta sot është numri një në botë. Faleminderit përsëri Donnarummës që kishte ambicie të ndryshme dhe, meqë jemi në këtë pikë, edhe një kartolinë përshëndetëse në Barcelonë, për Kessie që po shikon, duke lënë mënjanë raundet, të gjithë Champions nga divani, po, me telekomandë në dorë.