Champions League, edhe pse ka ndryshuar emër, mbetet kupa e kampionëve. Milani shkon në gjysmëfinale, i bartur nga dy prej ikonave të tij: Rafa Leao dhe Mike Maignan. Dy kampionë. Napoli-Milan përfundoi 1-1, me golat e Giroud në minutën e 43-të dhe Osimhen në minutën e 90-të, por vulat e ndeshjes u vunë nga e Rafa dhe Majk. Leao prodhoi në shtëpi golin, me një citim të ndeshjes ikonë të Milanit në Napoli: 3-2 i 1 majit 1988, ndeshja simbol e Skudetos së Milanit të Madh të Sacchit.
Si Ruuf Gullit atë ditë, ai shkoi rrufe në gjysmëfushën e Napolit dhe e përfundoi aksionin me një asist. Pastaj Van Basten, këtë herë një tjetër numër 9: Giroud. Maignan, 10 minuta nga fundi priti një penallti të Kvaratskhelia, duke i shuar shpresat e Napolit dhe duke konfirmuar se, nëse flasim për portierin më të mirë në botë, do të donte të ishte i ftuar në diskutim. Kjo do të thotë se Milani pas 16 vjetësh është në gjysmëfinalen e Champions League: do të luajë ndeshjen e parë në shtëpi më 9 ose 10 maj. Nesër do të mësojë se me cilin kundërshtar: Interi për një replay të derbit të dyfishtë të vitit 2003 apo Benfica, me Leaon – ish djaloshin e Sportingut – që rikthehet në shtëpi.
Për ata pak që ndoshta mund të mos e ketë, ja edhe historia e golit vendimtar. Ndombele humbet topin në treçerekfushën e Milanit dhe Leao, aq larg, ngjan i padëmshëm. Mirëpo ai beson, nuk pason tek Theo Hernandez por niset për në drejtim të portës azurre. Ndombele s’e kap dot, kështu që Rafa nxiton, kapërcen Di Lorenzon dhe Rrahmanin, më pas kalon topin perfekt te Giroud. Gjithmonë ai, Giroud, në mesin e pjesës së parë pati goditur një penallti të pritur nga Meret, të fituar po nga i papërsëritshmi Leao, i goditur në zonën nga Mario Rui në krye të kundërsulmit të parë real të Milanit, të lindur në të majtë dhe i mbyllur në anën tjetër të fushës. Giroud, i cili nuk humbte penallti që nga viti 2012, gjuajti në gjysmë lartësi me këmbën e majtë dhe Meret ishte i zoti në zgjedhjen e këndit të duhur.
ÇELËSI— Pioli ka fituar me një lojë të madhe ekipore: Milani i vëmendshëm, i vuajtur në fillim, por i zoti në marrjen e masave, duke mbrojtur rregullisht dhe kundërsulmuar, arma e tij më e mirë. Napoli komandoi zotërimin e topit, ishte vërtetë i frikshëm, në fillim – Maradona kësaj here bëri tifozllëk, një tifozllëk të vërtetë – por nuk e gjeti pothuajse kurrë Osimhen në qendër të zonës. Për Maignan, shumë presion po, por pak nevojë për mrekulli.
KRONIKA- Taktikisht, ndeshja ishte ajo që pritej. Me Napolin agresiv që nga minuta e parë dhe me Milanin fillimisht me vështirësi me zotërimin e topit, me pak aftësi për ta mbajtur atë. Napoli kërkoi Kvaratskhelian në çdo mënyrë të mundshme, ndërsa Pioli mbrojti gjysmëfushën e tij, ashtu si në ndeshjen e parë dhe e shtrëngoi Milanin e tij përballë Maignan, me Kjaer dhe Tomori gjithmonë pranë Osimhen. Në pjesën e parë, Maradona u ngrit 4-5 herë në këmbë. Kronika vazhdon: minuta e 9-të, një e djathtë e Kvara. Minuta 10: top i Politanos për Osimhen largohet me kokë nga Kjaer, mbrojtësi i fundit. Minuta 13 dhe 20: dy goditje të Politanos. Minuta 26: gjuajtje e fortë e Zielinski, por qendrore dhe si rrjedhojë shumë e thjeshtë për Maignan. Shumë presion, por vetëm një rrezik për Maignan, në fund: një gol i anuluar i Osimhen pak para pushimit 15 minutësh për një top të prekur me dorë në qendër të zonës. Po Milani? Duke lënë mënjanë golin dhe penalltinë, pati një shans të madh me të zakonshmin Giroud menjëherë pas penalltisë së humbur. I njëjti skenar: numri 9 rosoner mund të kishte bërë më shumë me këmbën e tij të majtë, Meret e gjeti një mënyrë për ta devijuar me një këmbë goditjen e tij.
KEQARDHJA KVARA – Pjesa e dytë mori menjëherë zjarr, me një mundësi për Kvaratskhelia, i zoti me hyrjen në zonë, por më pak në goditje, lart. Më pas Napoli u zbeh. Lozano, i hyrë në fushë për të zëvendësuar Politanon në pjesën e parë, goditi lart pas një ore lojë, më pas Spalletti fut në fushë Elmas dhe Raspadorin, por pa ndryshuar lojë. Shpresa e madhe azurre vjen 10 minuta nga fundi: një loja e Lozano për Di Lorencon, i lënë në mënyrë të pabesueshme vetëm nga Origi, përsëri negativ.
Kapiteni i Napolit krosoi poshtë dhe gjeti krahun e Tomorit për penalltinë e dytë të mbrëmjes. Kur Maignan ia priti Kvara, u kuptua se si do të përfundonte ndeshja, edhe pse Osimhen do të gjente një mënyrë për ta shënuar golin e 1-1 në kohën shtesë: një krosim i Raspadorit dhe një goditje e bukur me kokë duke i paraprirë Messias. Tribuna e mysafirëve për një minutë u frikësua, pastaj ia nisi kolonës zanore, midis heshtje së përgjithshme. Duke u kthyer në Milano, sonte ose nesër, tifozët e Milanit do të flasin për të njëjtën argument të diskutimeve të të gjithë rosonerëve të Milanos: derbin.