Ka kaluar më pak se një javë nga fitorja e jashtëzakonshme e Milanit në Maradona ndaj Napolit. Megjithatë, vala e entuziazmit për fitoren 4-0 në shtëpinë e dominuesve të kampionatit u fshi menjëherë nga një barazim skarlatik 0-0 në shtëpi kundër Empolit, në të cilin kuqezinjtë u zgjuan shumë vonë e që theksoi se linjat e dyta rosonere nuk ekzistojnë, ose nuk janë në krye të situatës.
Kantieri
Dje, Stefano Pioli propozoi një turnover masiv krahasuar me ndeshjen e bukur në Napoli, duke zëvendësuar pesë elementë, mes të cilëve protagonistët Leao dhe Diaz. Rotacione të detyrueshme nga një këndvështrim, me portugezin dhe spanjollin që ishin stërvitur vetëm të enjten në grup, por që u dukën të rrezikshme e në fakt prishën ekuilibrin e një sulmi që pati gjetur veten në Napoli. Nuk është rastësi që në pjesën e parë Milani ishte i parashikueshëm dhe i shtytshëm, duke u bërë më pak i rrezikshëm. Ndërsa në pjesën e dytë Pioli vendos dorën mbi pankinë dhe kjo duket. Hyjnë Leao dhe Giroud, ndoshta pak vonë, por kuqezinjtë sigurisht që krijojnë shumë mundësira për gola: pjesërisht për pak cinizëm, pjesërisht për mijëra fytyrat e Var-it, pjesërisht për një fije fati të keq, rosonerët nuk mundën ta gjejnë dot rrjetën.
Dështim
Por, kush është emblema e gjithë kësaj? Rezervat jo në nivelin e duhur, dhe padyshim Divock Origi! Dje një tjetër performancë në të cilën pritej shumë dhe një mundësi të madhe të cilën e shpërfilli. Pothuajse një trup i huaj për manovrën e rosonerëve, belgu u mbulua nga fërshëllimat e San Siros kur u zëvendësua. Të gjithë, ndoshta edhe ai vetë, prisnin shumë më tepër nga ky sezon në të cilin Origi nuk ka arritur kurrë të jetë alternativë e Giroud. Ante Rebiç u përpoq pak më shumë por edhe kroati, i cili po ashtu pati shumë shanse, duke marrë më shumë në zemër, humbi të paktën dy që ende thërrasin për hakmarrje. Ajo e stolit që nuk ofron asnjë ide është një temë që këtë sezon është ndoshta shumë vonë për t’u marrë, por në verë do të duhet ndërhyrë me patjetër.